Chciałabym przedstawić Wam kolejny skrawek poetyckiej twórczości własnej.

Do wizualizacji wpisu postanowiłam posłużyć się fotografią autorstwa mojego drugiego brata. Ja utrwalam rzeczywistość, emocje i istotne dla mnie momenty za pomocą słów, dobierając je tak, aby oddać wszystko to, co urodziło się w moim sercu. Mój brat robi dokładnie to samo, tylko za pomocą aparatu i zdjęć, jakie dzięki niemu wykona. 

Dzisiaj przedstawiam Wam moją koleżankę – czas pokaże, czy znajomość przerodzi się w przyjaźń, czy uleci gdzieś z wiatrem i pójdzie w zapomnienie…

„My”

Nie śpisz Warszawo
nie śpię i ja

bo tak jak Ty

rozmyślam nad przeszłością

Chociaż minęła

godzina ta zła
to wciąż Ty i wciąż ja
mieszamy się z bezradnością
Zmieniłaś się Warszawo
i tak samo ja
pogodziłam się
z losem niełatwym
I wciąż żyjemy
w obu nas tkwi życie
chociaż kiedyś
byłyśmy prawie martwe

zdjęcie: Adam Rygalik Fotografia